“กาหลงซาก” บทความนี้เขียนไว้ดีมาก อ่านไม่ต้องจบ ก็พบทางสว่างแล้ว

 

“ความโลภเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ น่ากลัว และเป็นภัยต่อสังคม" พระอาจารย์ชาญชัย อธิปญโญ เคยเขียนบทความเอาไว้ สมัยนี้อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป รวมถึงจิตใจของคน ก็มักจะมีเพื่อนที่ชื่อ “โลภ” เข้ามาทำความรู้จักอยู่เสมอ แต่อยู่ที่ว่า คุณมี “สติ” ในการใช้ชีวิตมากแค่ไหน หรือจะเป็นเหมือน "กา" ตัวนี้?

        …..เรื่องกาหลงซาก….

        นานมาแล้ว มีซากช้างลอยไปตามกระแสน้ำ กาตัวหนึ่งพบเข้าก็ดีใจ คิดว่าตนเป็นผู้โชคดี เพราะจะได้อาหารกินฟรี โดยไม่ต้องออกแรงไปอีกนาน จึงโผลงจับที่ซากช้างนั้น จิกกินเนื้อช้างที่เน่าเปื่อยอิ่ม แล้วก็หลับอยู่บนซากช้างนั้นเอง

        ตื่นขึ้นก็กินอีก กินๆ นอนๆ อยู่กับซากช้างนั้นอย่างมีความสุข

        นานวันเข้า กระแสน้ำก็ไหลออกสู่ทะเล ซากช้างก็พลอยไกลฝั่งออกไปเรื่อยๆ จนถึงกลางมหาสมุทร พอซากช้างเปื่อยเน่าสื้นไป กาก็มองไม่เห็นฝั่งเสียแล้ว ถึงจะพยายามบินกลับอย่างไร ก็ไม่สามารถพ้นจากมหาสมุทรได้ จึงหมดแรงจมน้ำตายในที่สุด

        ในทางธรรม ซากช้างที่ลอยไปตามกระแสน้ำนั้น ท่านเปรียบเหมือนกามคุณ ๕

        ได้แก่ รูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส ที่น่าพอใจ ทำให้เกิดสุข ซึ่งเป็นเรื่องที่ปุถุชนมุ่งแสวงหา เพราะที่มนุษย์ต้องการเงินทองข้าวของ อาหารการกินหรือที่อยู่อาศัย ก็เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นเครื่องมือให้ชีวิต เข้าถึงรูป เสียง กลิ่น รส และสัมผัส ที่ทำให้เกิดสุขทั้งสิ้น ไม่นับวัตถุสิ่งของเครื่องปรนเปรอความสุขส่วนเกิน ที่มีอยู่อีกกลาดเกลื่อนมากมาย กามคุณ ๕ จึงเป็นของคู่กับชีวิตมนุษย์

        โดยเฉพาะมนุษย์ปุถุชนด้วยแล้ว ก็เปรียบเหมือนอาหารที่จำเป็นกับชีวิตนั่นแหละ

        ข้อควรระวังในเรื่องนี้ก็คือ แม้ต้องมีกามคุณเป็นอาหารของชีวิต แต่ไม่ควรหลงใหลเผลอสติ ต้องนึกไว้เสมอว่า…. ชีวิตที่ผูกพันกับกามคุณ

        ก็เหมือนการอยู่บนซากช้างที่ลอยไกลออกไปทุกที แล้วฝึกคิดให้เห็นด้านที่เป็นโทษของกามคุณเสียบ้าง

        ยินดีในความสุขเหล่านั้นแต่พอประมาณ จึงจะไม่ต้องพบชะตากรรมเหมือนกาหลงซากตัวนั้น

        เชื่อมั่นใน ศรัทธา

ข้อมูลจาก เอกสารบทความทางศีลธรรมและวัฒนธรรม