พ่อแม่เรานี้เก่งเนาะ ไม่มีปริญญาสักใบ แต่ส่งลูกเรียนจบปริญญาได้
พ่อ แม่ เรานี้เก่งเนาะ ไม่มีปริญญาสักใบ แต่ส่งลูกเรียนจบ ปริญญาได้
“พ่อ-แม่ ” นี่..เก่งเนาะ ไม่มี “ปริญญาสักใบ”
แต่ทำให้ลูกรับปริญญาได้ “ พ่อ, แม่ ”
นี่..ก็แปลกเนอะ เลี้ยงเรา ให้โต..กว่าท่านได้ด้วย
“พ่อ-แม่ ” นี่..ก็ ป ร ะ ห ล า ด ดี ไม่เคย..มีข้าวของดีๆ
ใช้ แต่ทำให้ลูกเข้ากับสังคมได้โดย “ไม่อ ายใคร”
“พ่อ-แม่ ” นี่..ก็ ต ล ก ดีเนาะ ไม่เคยได้หยุดพัก
แต่..ก็ไม่เคยบ่น ท่านยอมทน, กับความเหนื่อย
เพียงเพราะ… กลั วว่า “เราจะไม่สบาย” ท่านคือ
“ คนที่, เชื่อมั่นในตัวเรา ” แม้..ในวันที่เราหมด “ความเชื่อมั่น” ในตัวเอง
เหนื่อยเมื่อไหร่ กลับไปหา, กำลังใจที่บ้านน๊ะ
คนทางนั้น ไม่เคย, ดูถูกเรา แม้ในวันที่… เรา “ดู ถู ก ตัวเอง”
อย่ ามองสิ่งที่ท่านทุ่มเทให้ เป็น “สิ่งเล็กน้อย”
เพราะ..มันอาจหมายถึง ทั้งหมดที่ท่านทั้งสองมี ข้าวกับเกลือ พ่อ,แม่..ทานได้
ถ้า..ลูกยิ้มได้ พ่อ,แม่ ก็..อิ่ม เสื้อเก่าๆ พ่อ,แม่..ใส่ได้
แค่เห็นลูกมีข้าวของเครื่องใช้ พ่อ,แม่ ก็..อุ่น
ไม่รู้ว่า.. เรานึกถึงพ่อ,แม่ตอนไหนบ้าง..?
แต่สำหรับท่าน คงไม่มีเวลาไหน, ไม่นึกถึง ฝันเป็นจริง..เมื่อไหร่
จงรีบกลับไปดูแลท่านทั้งสอง วันไหน
“ ประสบความสำเร็จ ” อย่ าลืม..ชวนท่าน “ ไปร่วมยินดี ”
อย่ าบ่น เพราะท่าน… ต้องทน, มากกว่าเราเยอะ ไปเถอะ
“ ไปกอดท่าน ” ก่อนที่, วันนั้น “ ตัวของท่าน..จะเย็น ”
แด่…“ ผู้ให้กำเนิด ”
Cr. ขอบคุณข้อคิดดีๆจาก : อักษร
